Kanoclub Lier viert 70 jarig bestaan

Zondag 19 juni 2025 bestaat de Koninklijke Kano Club Lier precies 70 jaar. Die dag heeft een grote jubileumreceptie plaats die wordt gecombineerd met een retrospectieve tentoonstelling. Zaterdag  14 juni 2025 volgt nog een feestdag met allerlei spektakel op het water.

De club werd op 19 januari 1955 opgericht op initiatief van bakker Gust Geuens. Op zoek naar een geschikte locatie kreeg hij van toenmalig burgemeester Jules Van Hoof de toelating te kunnen beschikken over de vervallen gebouwen van het vroegere ‘zwemkotje’ nabij het Spui.

Met zo’n 20 leden ging de nieuwe club van start. De daaropvolgende decennia werden de accommodaties steeds verder uitgebouwd. In 1956 werd een botenloods, in 1961 het paviljoen en in 1966 een sport- en feestzaal gebouwd.

Het ledenaantal groeide stelselmatig aan, zodat KKCL sinds 1990 één van de grootste toeristische clubs van het land is. Op 19 januari 2005 werd de titel van koninklijke vereniging bekomen. In de beginfase werd zowel aan wedstrijdvaren als aan toeristisch varen gedaan. Na verloop van tijd kreeg het toeristisch-recreatief varen voorrang, al bleven enkele vaarders de wedstrijdsport beoefenen wat trouwens meerdere kampioenstitels opleverde.

De geschiedenis van de club is doorspekt met memorabele momenten. In 1988 hebben 8 leden in Amerika de Coloradorivier over een afstand van 365 kilometer afgevaren. Op 20 november 1999 werd in de club een Chinese avond georganiseerd, bijgewoond door de  Chinese ambassadeur Dingh Tchoeng.  In 2002 werd tijdens Lier-Kermis een succesvolle recordpoging ondernomen. Gedurende 16 uur werd ononderbroken liefst 6.048 kilometer gevaren. Aan de Regenboogschool kon een bedrag van ruim 7.800 euro worden overhandigd. Het paradepaardje inzake organisaties zijn  jaarlijks de Internationale Pallietertochten, met deelnemers uit Nederland, Duitsland en Frankrijk.

In de loop van zijn bestaan heeft de club maar vijf voorzitters gekend: Gust Geuens (1955-1962), Jan Ceulemans (1963-1980), Jan Verlinden (1981-2001), Mon Van den heuvel (2002-2005) en Norbert Chovau (sinds 2006).